obot kontrol etmek, Matrix’teki çevirisine hayran kaldığım biçimde “kurşun işemek” birçok oyuncunun paylaştığı bir tutkudur. Bu oyuncuların büyük bölümünün istek kaynağı Transformers’tır herhalde. Megatron-Optimus Prime kavgasında saf tutma, onların önderliğinde binaları, araçları eze eze yürüme sevdasının oynamaya yönelttiği oyunlardan bir başkası da Front Mission Evolved. Oyunun taşıdığı Square Enix imzası, en azından profesyonel bir yapım olduğu önyargısını getiriyor. Oyunumuz üzerinde profesyonelliğin, kalitenin, eğlencenin kriterlerini tek tek sorgulamaya başlıyoruz.




Kimler okumalı, kimler oynamalı?

“Asker dediğin piyadedir, araçla işi olmaz.” diyenleri direk salon dışına alıyoruz. Transformers’ı seven ancak oyunlarını beğenmemiş arkadaşlar birkaç farklı yönünden kaynakla oyundan hoşlanabilirler. Transformers’ı oyunlarıyla birlikte sevenlere yazıyı ve oyunu şüphesiz öneriyoruz. Zira kalite bazında yakın yapımlar olduklarından bahsetmek mümkün. Robotlarla kafayı bozmuş, Mech Warrior’ın, Transformers’ın kitabını yazmış, robot yönetmek için yanıp tutuşan bir oyuncu iseniz oyun da yazı da tam size göre. Temel istekleriniz göz önüne alındığında; oyunun eksi yönleri gözünüze batmayacaktır.




Sene 2171, arkadaşlarla oturuyoruz…

Takvimlerin sol üstünde 2171 yazıyor, evet. Ortasında da robot kızlar falan var, ehem… Klişe intikam hikâyemiz üzerine şekilleniyor her şey. “Uzay asansörü” adında yapılar kurulmuş uzayı keşfetmek amacıyla. Ekmeğinin peşinde koşan mühendisimiz Dylan Ramsey, New York’taki uzay asansöründen ve dolayısıyla babasından haber alamayınca kendi modifiye ettiği, ses sistemli, Body-Kit’li, çelik jantlı robotuy--- derken burada kesiyoruz. Ramsey’nin beyaz Şahin’i yok. Kendi robotu, oyundaki ismiyle Wanzer’i var; ona askeri bazı donanımlar eklemiş, hepsi bu. Babasını kurtarmak için robotuna atlayıp yola çıkıyor kısacası. Daha derin bir şey beklemeyin, tüm senaryo boyunca aynı geyik devam ediyor.


[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]