Yüzüklerin Efendisi, sadece fantezi roman türünde değil, oyun dünyasında da çok önemli bir isimdir. İncelemem için önüme sunulan oyunlara baktığım zaman, en çok vakit geçirebileceğim ve severek oynayabileceğimi tahmin ettiğim Aragorn’s Quest’e bu kadar hızlı bir giriş yapmamın nedeni de Yüzüklerin Efendisi isminde güvenmem olmuştu. Aragorn’s Quest’e heyecanlı bir giriş yapmış olsam da, aslında çocuklar için hazırlanmış olduğunu anlamamla tüm heyecanım gitti desem yeridir.

Pardon tanıyamadık?

Üçüncü şahıs görünümünden oynanan yapımın Move kontrollerini destekliyor olması ilk başta bizleri heyecanlandırdı. Bununla birlikte co-op modunun da istenildiği zaman devreye girmesi de güzel özelliklerden biriydi. Oyuna başlamadan önce normal gamepad mi, yoksa Move mu diye, nasıl oynamak istiyorsak seçebiliyoruz. Dolayısıyla oyun sırasında Wii mantığı ile karakterimizi kontrol ediyoruz. Analog kolumuzu hareketlerimiz için kullanırken, vuruş için Move teknolojisinden faydalanıyoruz. Yukarıdan aşağı, sağdan sola ya da aşağıdan yukarı aletimizi savurduğumuz zaman karakterimiz buna göre programlanmış olan sabit hareketleri yapıyor. Bir başka deyişle çok da hareket çeşitliliğine sahip değil.



Hikaye içinde hikaye diyebileceğimiz bir konumuz var. Maceramız, Hobbitler’in köyünde başlıyor ve Frodo’nun en sadık dostu Sam’in oğullarından birini kontrol ediyoruz. Burada ana ve yan görevleri istediğimiz şekilde oynayabiliyoruz. Dolayısıyla köy içerisinde ve senaryoların bazı bölgelerinde açık uçlu bir oynanış mevcut. Köyde yaptığımız ufak tefek görevlerin dışında, Sam bizi evine topluyor, Yüzüklerin Efendisi ve Yüzük Kardeşliği ile alakalı hikayeleri anlatmaya başlıyor. İşte bu hikayeleri de Aragorn olarak oynuyoruz. Co-op oynamak istediğimizde, Sam’in oğluna Emily olarak eşlik edilebiliyor. Ana senaryolarda ise birinci oyuncu Aragorn, ikincisi Gandalf olarak oynayabiliyor.

Ana görev, yan görev

Hikayeleri oynarken, ana görevlerin dışında yan görevler de yapabiliyoruz. Bunları yaptığımızda altın kazanıyor, bu altınlarla bizlere özellikler kazandıran artifact’leri satın alabiliyoruz. Görevleri yaparken pek zorluk çekmiyoruz, çünkü neredeyse hepsi birbirinin aynısı. Ya birilerini bulmaya çalışıyoruz ya da birilerini öldürmeye, tek yaptığımız bu. Zaten yandaşlarımız da devamlı yanımızda. Co-op oynadığımızda Aragorn ve Gandalf işi gayet rahat bitirebiliyor.

En büyük hayal kırıklığını grafikler konusunda yaşadık ve şok olduk. Belki çocuklara yönelik hazırlandığı düşünüldüğünde pek özenilmediği söylenebilir, ancak Yüzüklerin Efendisi gibi bir konseptin böyle lüksünün olmaması lazım. Her ne olursa olsun, grafiksel olarak ön plana çıkması gerekir, çünkü Orta Dünya kendine has bir evren ve barındırdığı bölgeler filmdekine yakın olarak güzel gözükmeli. Burada bitkiler, dağlar, nehirler ve bunun gibi çevre öğeleri detaydan uzak ve çok yavan hazırlanmış. Grafiksel hatalar da göze çarpmıyor değil. Karakter modellemeleri hiç iyi değil ve hatta bu yüzden filmdeki karizmaları yerlerde sürünüyor. Aragorn’u gördüğünüzde ne demek istediğimizi daha iyi anlayacaksınız. Legolas, Gimli, Boromir gibi tüm tanıdık isimler burada mevcut ancak oyunun tekdüzeliği içerisinde kaybolup gidiyor.

Hareket kabiliyetimiz son derece kısıtlı ve çeşitleme diye bir şey yok. Kılıcımızın yanında yine Move’un özelliğini devreye sokarak ok kullanabiliyoruz. Gandalf olarak oynayan kişi de, çeşitli büyüler ile ölümcül olabiliyor. İki kişi co-op oynadığı zaman zaten yapay zeka tarafından yönetilen karakterlerin yardımlarına da ihtiyaç kalmıyor. Görevler sırasında çevreden toplayabileceğimiz çeşitli objeler bulunuyor. Bunlar bizlere yeni özellikler kazandırıp, var olanları da geliştirmemizi sağlıyor.



Hata üstüne hata

Filmin orijinal müziklerinin kullanılması, tekdüze ve donuk gözüken oyunu kurtarmaya yetmiyor. Bazı ara videoları geçemiyor olmamız da bu donuk grafiklere mecburen katlanmak zorunda bırakıyor bizleri. Mantıksal bir hata olarak da şuna rastladık: O an görev yapmakta olduğumuz orman ara videoda karanlık gözükürken, tekrar oyuna geçildiğinde günlük güneşlik oluyordu. Buna benzer birçok tuhaf hataya rastlamak mümkün oluyor.

The Lord of the Rings: Aragorn’s Quest, biraz çocuklar, biraz da Move desteği için hazırlanmış olsa da, bu kaliteden taviz vermesi anlamına gelmemeliydi. Bu denli kötü grafikler ve modellemeler, tekdüze ve hiç heyecanlandırmayan bir oyunu açıkçası beklemiyorduk. Yüzüklerin Efendisi konseptinin hayranları merak edip aldıklarında çok büyük bir hayal kırıklığı ile karşılaşabilirler. Alıp PS3’ünüze taktığınızda, oyunun neredeyse PSX zamanından kalma olduğunu bile düşünebilirsiniz. Bizim için üzücü bir deneyim oldu ve Yüzüklerin Efendisi ailesine katılmasını hiç istemeyeceğimiz bir yapımla karşılaştık. Aragorn’un, görevlerine başlamadan önce bir daha düşünmesini tavsiye ediyoruz.

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]