Sony, PlayStation Network üzerinden yeniden satışa sunduğu PlayStation 1 oyunlarının yanı sıra, bir süredir de klasikleşmiş PlayStation 2 oyunlarının HD remake’leri ile karşımıza çıkmakta. Bunun son örneği, PlayStation 2’nin vazgeçilmez iki oyunu olan ve her ikisi de “Team Ico” tarafından geliştirilen, Ico ve Shadow Of The Colossus oldu.

Tıpkı diğer HD klasikleri gibi tek bir Blu-Ray diski içerisinde gelen bu iki önemli oyun, piyasaya sürüldükleri yıllar itibari ile, gerek teknik açıdan, gerekse de sanatsal bağlamda, video oyun endüstrisini ve biz oyuncuları derinden etkilemiş; Team Ico, video oyunlarının “dostluk” ve “aşk” gibi önemli kavramlara nasıl güçlü dokunuşlar yapabileceğine ışık tutmuştu.


Video oyunlarının birer sanat eseri olarak ele alınabilecekleri hususunda derin tartışmaların başladığı bir dönemde, 2000′lerin henüz başında görücüye çıkan Ico, masalsı atmosferi ile, küçük bir erkek çocuğunun, tanımadığı, kendisi yaşlarında bir kızı, kötülüklerden korumaya ve onu kapana kısıldıkları kaleden dışarı çıkarmaya çalışmasını konu alıyordu.

Ico, boynuzları olduğu için “lanetli” olarak görülür ve daha ufak yaşında bu ıssız kaleye terk edilir. Kaleden dışarı çıkmanın bir yolunu arayan Ico, nerede olduğunu çözmeye çalışırken, genç bir kızın daha kendisi gibi hücreye kapatıldığını görür ve serüven onu kurtarmaya çalışması ile başlar. Genç kızı hapsolduğu yerden kurtaran Ico, bu kez de kızcağızı kaçırmaya gelen tuhaf gölgelere karşı mücadele etmek zorunda kalacak, işler sandığından da zor bir hal alacaktır.



Oyundaki varoluş amacımız, bu kaleden, adının daha sonra Yorda olduğunu öğreneceğimiz kız arkadaşımız ile birlikte kaçmayı başarmak. 3 boyutlu bir macera oyunu olan Ico, third-person kamera açısı ile oynanıyor. Saldırma, koşma, zıplama ve tırmanma gibi temel platform öğelerini de içeren Ico’da, maceramızı zorlaştıran unsur, bir anda yerin altından fışkırıveren çeşitli gölgeler dışında, bir de içine hapsolduğumuz kalede üstesinden gelmemiz gereken bulmacalar oluyor.

Kale içerisinde genelde bir noktadan diğerine geçişler, bulmacalar ile bloke ediliyor ve bizim bu yolu açabilmemiz için, bulmacaları çözmemiz gerekiyor. Bu noktada işi daha da zor bir duruma sokan husus, Yorda’nın ta kendisi oluyor. Yorda’nın fiziksel kabiliyetleri ne yazık ki kahramanımız Ico kadar gelişmiş değil. Bu yüzden bir noktadan öbürüne geçişleri sağlarken, geçişi sadece Ico’yu değil, aynı zamanda kısıtlı hareket eden Yorda’yı da düşünerek planlamamız gerekiyor.

Ico, yüksek noktalara zıplayabiliyor (2012′ye yakışır bir zıplama mekaniği değil bu, ama mazur görmemiz gerekiyor bunu). Ico ayrıca dövüşüyor, bu konuda bir profesyonel olmasa bile, Yorda’nın hayatı pahasına kendi canını ortaya koymaktan geri kalmıyor. Bulmacaları çözebilmek için, çevredeki irili ufaklı nesneleri itip çekebiliyor, kolları kaldırıp indirebiliyor ya da kapıları Yorda için aralayabiliyor. Fakat tüm bunların aksine Yorda, ancak zar zor yürüyor, koşuyor ve bazen de alçak bir noktadan, Ico’nun elini tutarak yüksek bir noktaya tırmanabiliyor. Yorda’nın tüm bu kısıtlı hareket kabiliyetine rağmen Ico’nun onun elini bir an olsun bırakmayışı, bizlere gerekli mesajı veriyor.

Eric Chahi’nin tasarladığı “Another World” oyunundan etkilendiğini asla saklamayan Yönetmen Fumito Ueda’nın ilk büyük oyun projesi olan Ico, 2000’li yılların henüz başında piyasaya çıktığında bizi hikayesi ile birlikte özellikle oyun içerisindeki Ico ve Yorda etkileşimleri ile, Ico’nun Yorda’nın elini bir an olsun bırakmadan, onu canı pahasına korumaya çalışması ile, derinden etkilemiş ve kalplerimizi kazanmış; ayrıca başarılı soundtrack’i ile de, oyun bitiminde gözlerimize epeyce göz yaşları kondurmayı başarmıştı.



Not:alıntıdır